AYRI AYRI

                                                

Gölgesini arıyoruz yaşanmışlıkların
Hiç birlikte gülemedik.
Aynı gökyüzünün altında
Derince nefes alıyoruz günün belli saatlerinde.
Ne güzel...Yaşıyorsun benimle aynı çağda, diyoruz.
sonra günlük telaşlar.
Dolmuş duraklarına çaresizce bakıp
Midemize ağır taşlar basarak
Pişmanlıklarımızı susarak
Biraz mahcup biraz kırgın
Ayrı ayrı geçip gidiyoruz.
İkimiz de yeterince büyüdük
ve aşkı düşünmek için geceyi beklemeliyiz.
Gündüzler fazla aydınlık kasvetli zihinlerimize.
Yorgunluklarımız buna da izin vermiyor
Külçe gibi uzanıyoruz yatağa,
Uyku gözümüzden akıyor ve aşkı erteliyoruz.
Tabii hayal kurmayı da...
Birbirimizi özlemiyoruz uykuyu özlediğimiz kadar.
Buna büyümek diyoruz.
Günler birbirini kovalıyor ve
biz yine aşka geç kalıyoruz.
Ertelediğimiz duygular içimizde tortulaşmış bir kere.
Artık onları nasıl yaşayacağımızı bilmiyoruz.

Ayşe OKTAY 
#yazargibiyim

                                                          

NOT: Bu blogdaki her türlü şiir, deneme ve makaleler zaman damgası ile korunmaktadır.