MAZİ’den
Bana azıcık bakabilseydin,
Gözlerimi görecektin,
Her sabah sana uyanan ve
Her akşam hayallerini ıslatan.
CANIM,
diyebildim ilk kez sana
Diyebildim;
çünkü
yokluğunda hep bir parça eksiktim.
Yalnızdım, yaralıydım, kan damlıyordum…
Bir bakışını önrüme denk biliyordum.
Kukla mıydım, neydim bu koşuşturmacada..
Ruhun hangi kalbin kafesinde
Gözlerin kimi arıyor?
Bir daha diye diye dillerim kuruyor.
Evrendeki her şey bir anda hiç oluyor
Sen, her şey oluyorsun,
Eksilerin artı oluyor,
Artıların seni çoğaltıyor.
Ben sekarette bir hasta gibi,
Sen diye dalıyorum.
Karışıyorum hayallerine, rüyalarına…
Mazi oluyorum.
Yazar
GİBİYİM
NOT: Bu blogdaki her türlü şiir, deneme ve makaleler zaman
damgası ile korunmaktadır. Kaynak belirtmeden paylaşılamaz.
