İntikam Küçük Bir Meseledir

Sesin dünyama geniş ve yeşil bahçeler sunuyor.

Bana en çok baharı hatırlattığın için mi kızamayışım.

Yeniden doğuşlarımın başlangıcı olman mı?

Bak, ufuk ilerliyor.

Başka dünyalara karışıyor sesin.

Kuş olup, çiçek olup ağaç olup geliyor kulaklarıma.

Sesin bir yabancının bedeninden çıkıyor

Bir yabancının adımları yaklaşıyor yavaşça.

Benim küçük adımlarım

Devrimlerimdi

Hitabetimdi

Meydan okuyuşumdu

Tutsak olduğum bir oymağa.

Putlarımın yere devrilişiydi.

İhtilaliydi dogmatik dünyamın.

Duvarlarımı bir bir yıkışımdı sana gülümsemek.

Seni sevmek…

Sevmenin günah olduğu bir güruha meydan okumaktı.

Günahlarını bile sevmekten linç edilişimdi.

Ben kimseye dayamadım ki sırtımı.

İnsan kalabalıklarla mı yaşar?

Yok, insan kalbinin ısındığıyla yaşar.

Kalbim sana ısındı.

Kalbim senden soğudu.

Saatler ilerledikçe boşalan vagonlar yeniden doluyor.

Yerim ayrılmış

Yolculuğum başlamış.

İntikam küçük bir mesele

Sevmek uzunca bir roman gibi…

Sevmek uzunca bir yolculuk gibi…(08.55) (18.05.2019)

 #yazargibiyim

Tuhaf Şey Seni Unutmak

Unutmanın kolay olduğunu

Korkulanın yalnızca doldurulması gereken bir boşluk olduğunu öğrendim.

Unutmakla bir problemim yok da

Yerine koyabileceklerimi, koyamayacaklarımı düşündükçe

Izdıraplar sokulurdu göğüs kafesime.

Seni unutmak tuhaf şey…

Bugün aklımdan geçmeyişinle irkildim.

Bir yabancıya bakmak kadar iticiydi senli sayfalara bakmak.

Utandım, hemen telefonu fırlattım elimden.

Özlememişim senden gelecek bir selamı.

İncitici hiçbir kelamı…

Uzun zamandır yaşadığım bir sürecin 

Somut meyvelerini topluyorum bugünlerde.

Çiçeklerime bakarken sen aklıma gelmiyorsun mesela.

Masa başında saatlerce seni hiç tanımamışım gibi çalıştım bugün.

İtiraf edeyim biraz ürkünçtü.

Bundan sonra neyle oyalanacağımı düşündüm.

Seni unutamayışım oyalanamama korkusuymuş.

Seni merak etmediğimde kimi merak edeceğim korkusu sarıverdi içimi.

Korktum.

İçimde oluşan kocaman boşlukla ne yaparım, dedim.

Anladım.

Hayalet sevdiğimi çoktan uğurlamışım da boşluğuyla verdiğim savaşın tantanasını yapıyormuşum.

İnsan kalbine ılık sevgiler akıtan birini sevebilir ancak.

Ya ben hangi basiretsizlikle sevgi kırıntılarına tamah etmişim,

Kuruntularla avunmuşum bugüne dek?

Kendime söylenecek çok şey var da

Sana söyleneceklerim gitgide tükeniyor,

Ondan korkuyorum.

Sanki her daim birine söylenecek bir şeylerim olmalı gibi

Sanki özlemle beklediğim birinin varlığı zorunlu gibi

Sanki gelmeyecek birini beklemek marifetmiş gibi

Korkuyorum varlığına diktiğim emellerimle vedalaşmaya.

Severken olmadı,

Giderken haberin olsun.

Seni unutmak tuhaf şey…

Önce beklememeyi öğrendim,

Sonra merak etmemeyi…

Sonra unutmuşum bir anda sen diye birinin olduğunu.

Bu, ne demek, biliyor musun?

Tuhaf şey seni unutmak… (3.5.2019)( 01.00)

#yazargibiyim

Vazgeçmenin Eşiğinde Son Cümleler

Bugün ve her gün

Yeni kararlar eşliğinde seni biraz daha unutmak.

Unutmak demişken

Mecburiyetlerin de unutmaya etkisi vardır.

Rüyalar

Anılar

Hisler

Ve aldanışlar.

Hangisinin yol göstericiliği daha ışıklı?
Aydınlık vuslatlara

İzbe yollardan gidilemezdi.

Durdum ve düşündüm.

Terk ettim sana gelen karanlık ve müphem yolu.

Belirsizlikler içinde süren yılların

Şaşkın ve aydınlık günlere borcu var elbette.

Sana atfedilen ayların yıllara yansımasını düşündüm de

İçinde adsız nesneler taşıyan vagonlar gibi geçtim hayatından.

Hayatımdan…

Çok şey çaldın yazımdan, kışımdan.

Oysa bir kadın,

Tanınmak ve sevilmek için yaratıldığını düşünürdü.

Düşündüm ben de.

Kendi varlığını unutturacak biri asla onun adamı olamazdı.

Olmayacağına kanaat getirdim.

Bugün önümde yeni bir ben

Yeni bir düzen var.

Bazı unutuşlar şifalıdır.

Seni kalbime yazdığı gibi

Sökülüşün de acıdır biraz.

Eskiyen her nesne gibi

Kendiliğinden çözülen bağların da etkisini göz ardı edemem tabii.

Ayrılık, kendiliğinden gelince kolay,

Spontane gelişince şifalı görünüyor.

Şifa olsun sana, bana yokluğum.

Şifa olsun senden uzaklaşan yolum.

Yokluğum,

Soğukluğum,

Tutukluğum,

Tam söylemeye çalışırken vazgeçişim,

Söylemekten korkmuşluğum,

İçimde tutmuşluğum,

İçinde yol almışlığım,

Noktasız cümleler gibi

Sonlanmadan kaçışım…

Kaçtım ben,

Şifa olsun ikimize de. #yazargibiyim 

(1.5. 2019) (17.00)