Unutmanın
kolay olduğunu
Korkulanın
yalnızca doldurulması gereken bir boşluk olduğunu öğrendim.
Unutmakla
bir problemim yok da
Yerine
koyabileceklerimi, koyamayacaklarımı düşündükçe
Izdıraplar
sokulurdu göğüs kafesime.
Seni unutmak
tuhaf şey…
Bugün
aklımdan geçmeyişinle irkildim.
Bir
yabancıya bakmak kadar iticiydi senli sayfalara bakmak.
Utandım,
hemen telefonu fırlattım elimden.
Özlememişim
senden gelecek bir selamı.
İncitici
hiçbir kelamı…
Uzun
zamandır yaşadığım bir sürecin
Somut
meyvelerini topluyorum bugünlerde.
Çiçeklerime
bakarken sen aklıma gelmiyorsun mesela.
Masa başında
saatlerce seni hiç tanımamışım gibi çalıştım bugün.
İtiraf edeyim
biraz ürkünçtü.
Bundan sonra
neyle oyalanacağımı düşündüm.
Seni
unutamayışım oyalanamama korkusuymuş.
Seni merak
etmediğimde kimi merak edeceğim korkusu sarıverdi içimi.
Korktum.
İçimde
oluşan kocaman boşlukla ne yaparım, dedim.
Anladım.
Hayalet
sevdiğimi çoktan uğurlamışım da boşluğuyla verdiğim savaşın tantanasını
yapıyormuşum.
İnsan kalbine
ılık sevgiler akıtan birini sevebilir ancak.
Ya ben hangi
basiretsizlikle sevgi kırıntılarına tamah etmişim,
Kuruntularla
avunmuşum bugüne dek?
Kendime
söylenecek çok şey var da
Sana
söyleneceklerim gitgide tükeniyor,
Ondan
korkuyorum.
Sanki her
daim birine söylenecek bir şeylerim olmalı gibi
Sanki
özlemle beklediğim birinin varlığı zorunlu gibi
Sanki
gelmeyecek birini beklemek marifetmiş gibi
Korkuyorum
varlığına diktiğim emellerimle vedalaşmaya.
Severken
olmadı,
Giderken
haberin olsun.
Seni unutmak
tuhaf şey…
Önce
beklememeyi öğrendim,
Sonra merak
etmemeyi…
Sonra
unutmuşum bir anda sen diye birinin olduğunu.
Bu, ne
demek, biliyor musun?
Tuhaf şey
seni unutmak… (3.5.2019)( 01.00)
#yazargibiyim
