Yılların adı var
Bu ev, bu sokak
Nasıl da dilimde büyüyor.
Anılarım nasıl da yüreğime yük oluyor
Anılar yaşanmışlıksa
Yaşanamayanlara ne denir?
Dua dilden mi ibaret?
Bedenim dua dua yıkılırken
kıymeti aranır mı sözlerin?
Sokağımıza çıkıyorum, sen yoksun.
Evinizden geçiyorum, yoksun.
Durakta bekliyorum,
artık dolmuşla da
gitmiyormuşsun
yeni insanlar tanımışsın
çocukluk arkadaşlarımızla da görüşmüyormuşsun
uzun zamandır.
Okul köşesine kadar gidiyorum
Tutmuyor ayaklarım
Çığlıklar, sesler , anılarım kaybettiklerim…
Duymak istemiyorum.
Çığlıkların zihnimde açtığı derin çukurlarla mücadele ediyorum.
Her ses alnımda bir fazla çizik
gözümde bir fazla yaş demek…
.
Duvarlara dokunuyorum,
Bastığın yerlerde soluklanıyorum,
Bahçedeki ağaçlar şahitlik eder mi geldiğime?
Ben buradan
giderim, giderim duyarsın
Bastıkça titriyor sokaklar
Kalamam anlarsın.
Yalnızlık yolun sonu değil
başı olur...
başı olur...
Başlarım dünyanın bir kıyısından
Ölene dek eve girmem,
Evimdin, barkımdın
Huzurumdun, duamdın.
Her neyimsen,
Uzatamam
daha fazla
Yaram derinleşir bu gelen yazla
Bundan böyle sana aşkla:
“sevdiğim”
diyemem
Hadi, yalnızlıkla kal,
