Benim şarkımı başkası söylüyor, hiçbir şey yapamıyorum
Elleri var çaresizliğin
Boğuyor karşı koyamıyorum.
Balondan sokaklarda tüketiyorum nefesimi.
Dilini bilmediğim şarkılar çalıyor yanımda, yöremde
Anlamsızca kıpırdıyor dudaklarım.
Onlara benzemeye çalışmak kadar yorucu bir eylem nefes almak da…
Yabancı sokaklarda mana arıyorum.
Kulaklıktan kendi şarkımı dinler gibi bakıyorum etrafa/hayata
Ahengin durduramadığım sallanışları var.
Kimi duraklarda ansızın dokunuveriyor telime
Can veriyor ağrıdan mecalsiz dizlerime.
Koşmayı deniyorum, uçmayı beceremediğim anlarda
Birden patlıyor balonlar,
Sönüyor ışıklar,
Bakışlarım donuyor, kalakalıyorum tanımadığım bir şehirde.
Yabancı soluklar bozuyor şarkımın melodisini.
Acıdan titriyor, ellerimin arasında gizlediğim suratım.
Koştukça daha derinleşiyor boşluk,
Önce mahallemi unutuyorum
Sonra adımı.
Adım gidince ben kalmıyorum.
Adım gidince hiç yokmuşum gibi yaşıyorum.
Bana adımı sorsalar bulacağım, diyorum. (17 Ocak 2018) Ayşe OKTAY
BLOGLAR: yazargibiyim.blogspot.com/ makalesec.blogspot.com
#yazargibiyim
#makaleseç
