 |
| İpek Böceği |
İPEK BÖCEĞİ
Nice
tokmaksız kapıdan geçtim
Eşikten
eşiğe koşarken şükretmenin hazzına vardım.
İçimde
saraylar yıkıldığında.
Benim olan
harabelere sığındım.
Haneler
sakinlerini ışıltılı memleketlere uğurladı.
Yıldızsız
kentlere aldandı arzular.
Haneler
ışıksız kaldı.
Yapayalnız
bir yolculuktu zahirdeki.
Oysa sen
tutuyordun ellerimi.
Dağ başına
son umut gibi kondurulmuş,
O küçük
kulübeden sızan ışık da söndü.
İçimdeki gaz
lambalarını yakıp
Yeniden bir
yola çıkma vaktidir.
Belki eylemsizliktir,
Ütopyamda
büyüttüğüm dut ağacının kovuğuna sığınıp
İpek böcekleri gibi yarınsız yaşamaktır ihtiyacım olan.
Belki…
Sır gibi
sakladığım heveslerime tutunup
İçten dışa
bir koşuştur .
Anda kalmaktır,
Kendimi bulmaktır.
Bulduğunu sevmektir.
Sevdiğine ikna
olmaktır.
Yolculuğumun
bundan sonraki durağı
Yeni bir
nefesle çoğalmaktır.
Kim bilir… (14
Temmuz-8 Ağustos 2021)
Ayşe OKTAY-
#yazargibiyim #makaleseç instagram: @muhayyel_l
