Hayal Beşiğimin Ninnisi

Gözlerimi kapatınca mı başlıyor hayat?

Geceyle gelen aydınlık

hayal beşiğimin ninnisi

Özlemimle çoğalan zihin odaları…

Ninnisisin hayal beşiğimin.

Sarsıldıkça sesindir avuntum

Yalnızca bir fısıltı

Bir intiba

Sonsuz uykular vadediyor.

Uyuma isteği ve kavuşma sevinci.

Birbiriyle yarışan iki oyuncu.

Aldanışımın tadı

Gerçeğin miladı

Rüyalarım aydınlandıkça

İnancım hayatla yüzleşiyor.

Özlemimde çoğalan ah’ları göğsümde biriktiriyorum.

Acı acı soluyorum dingin akşam vakitlerinde.

Silüetin kaplıyor odamı

Ki

Miskin kediler gibi emiyorsun umutlarımı.

Yalnızca kendine koşuyor her adımın.

Olmaz olasıca her bir hamlen.

Bana dönük cüssen

Kendine ithafen

Methiyeler diziyor.

Bıktım, anlayabiliyor musun?

Çok isterken bıktım.

Yok gibisin /aslında/

Hayat fonksiyonlarıma karışmıssın

Bakışlarının değdiği yerlere

Sonsuz otağlar dikiyorum.

Demir atıyorum ellerinin dokunduğu yere.

Hayallerime bile hudut çiziyor kimliğin.

Sözcüklerin benim dilimden dökülüyor.

Bu saatten sonra ayrılık yok,

Seni varlığımda taşıyorum.

Ayşe OKTAY
#yazargibiyim
 (31 Aralık 2018)